Τι είναι Τεκτονισμός;

Ο Τεκτονισμός είναι μεθοδολογία σκέψεως, φιλοσοφίας και δράσεως, που αντλεί την καταγωγή της από τα βάθη των αιώνων.

Γραπτά τεκμήρια της ύπαρξης του Τεκτονισμού χρονολογούνται από το 1390, ενώ οι προφορικές παραδόσεις του είναι ακόμα παλαιότερες. Στον Τεκτονισμό ανήκουν άτομα από όλα τα κοινωνικά στρώματα και επαγγέλματα. Ο Τεκτονισμός είναι αφιερωμένος στην Αδελφοσύνη του Ανθρώπου. Χρησιμοποιεί τα εργαλεία και τις μεθόδους των αρχαίων αρχιτεκτόνων και τεχνιτών με συμβολικό τρόπο, μέσα σε ένα σύστημα διδασκαλίας το οποίο έχει σαν σκοπό την “οικοδόμηση” του χαρακτήρα και των ηθικών αξιών των μελών του. Μοναδικός στόχος του είναι η καλυτέρευση του ανθρώπου και η ανάπτυξη της διάνοιάς του.

Είναι γνωστό ότι ο Τεκτονισμός δεν αντιτίθεται σε καμία θρησκεία, ούτε και διαδίδει κάποιο συγκεκριμένο δόγμα. Ο Τεκτονισμός δεν υπαγορεύει στα μέλη του τι ακριβώς να πιστεύουν και τι όχι. Ενθαρρύνει τα μέλη του να ασκούν την Πίστη, την οποία προσωπικά αποδέχονται, διδάσκει ότι κάθε άτομο μέσα από την αυτο-βελτίωση του και βοηθώντας άλλους, έχει ως καθήκον να διαφοροποιήσει τον κόσμο προς το καλύτερο, προάγει την αγάπη στον Άνθρωπο και κατά συνέπεια, αναπτύσσει και φιλανθρωπική δράση. Αυτή η φιλανθρωπική δράση αντιπροσωπεύει ένα ασύγκριτο παράδειγμα ανθρωπιστικής υποχρέωσης των Τεκτόνων. Ένα μεγάλο μέρος αυτής της βοήθειας πηγαίνει και σε ανθρώπους που δεν είναι τέκτονες.

Ως θεσμός δεν εγκλωβίζεται σε παροδικά πολιτικά και θρησκευτικά ζητήματα, διότι ασχολείται στο πλέον θεμελιώδες πεδίο της φιλοσοφικής έρευνας, στο πεδίο δηλαδή της ανακαλύψεως των τελικών κινήτρων που κυβερνούν την ανθρώπινη δράση και αποκαλύπτει στον άνθρωπο το Μυστήριο της πνευματικής αναγέννησης, δι’ αλληγοριών και συμβόλων.

Δεν διδάσκει κανένα φιλοσοφικό σύστημα, αν και είναι διαποτισμένος από όλα τα φιλοσοφικά ρεύματα, που εκφράζονται δια του αποσυμβολισμού. Ο Τεκτονισμός δεν είναι φιλοσοφική θεωρία, αλλά βιωματική εμπειρία που θα καθοδηγηθεί μέσω ανθρωπιστικών ιδεωδών την ατομική πορεία εκάστου μέλους του. Το κεντρικό ζήτημα γύρω από το οποίο περιστρέφεται φιλοσοφικά, είναι το περιεχόμενο της ανθρώπινης ύπαρξης και η διερεύνηση της ανθρώπινης συνείδησης και αφορά στη διαλεκτική σχέση μεταξύ της συνειδησιακής πραγματικότητας και της πραγματικότητας του κόσμου.

Δεν είναι προϊόν μιας εποχής, ούτε το έργο ενός έθνους. Είναι η εξέλιξη και πρόοδος της ανθρωπότητας δια μέσου των αιώνων και έχει δεχθεί τη συμβολή διαφόρων πολιτισμών και μυητικών συστημάτων.

Ο Τεκτονισμός δεν είναι θρησκεία. Δεν υπόσχεται σωτηρία. Όμως, παρά το γεγονός ότι δεν είναι θρησκεία, έχει θρησκευτικότητα με την έννοια ότι οι Τέκτονες σέβονται τον Θεό. Ο Τεκτονισμός δεν είναι μυστική εταιρεία όπως κάποιοι διατείνονται. Οι Τέκτονες μπορούν με υπερηφάνεια να δηλώνουν την ιδιότητα τους, εφόσον το επιθυμούν. Αρκετοί φορούν τεκτονικά διακριτικά στην καθημερινή περιβολή τους, ενώ η τοποθεσία όπου λαμβάνουν χώρα οι τεκτονικές συναντήσεις, καθώς και τα σχετικά προγράμματα των συνεδριάσεων δεν είναι κρυφά. Παρ’ όλα αυτά κρατούνται μυστικοί οι κώδικες αναγνώρισης και τα τελετουργικά των μυήσεων ώστε να εξασφαλίζεται το απαραβίαστο των συνεδριάσεων.

Οι Τέκτονες απαριθμούν εκατομμύρια μέλη ανά την υφήλιο. Μπορεί να εξασκούν οποιοδήποτε επάγγελμα η να έχουν οποιαδήποτε θέση μέσα στην κοινωνία στην οποία διαβιούν, όμως μέσα στα πλαίσια του Τεκτονισμού είναι όλοι ίσοι. Μία από τις συναρπαστικές πτυχές του Τεκτονισμού είναι πως διαφορετικά άτομα, από ποικίλα κοινωνικά στρώματα, μπορούν να συναντιούνται μαζί εν ειρήνη, πάντα συμπεριφερόμενοι αρμονικά και στα πλαίσια αμοιβαίας φιλίας, αποκαλώντας ο ένας τον άλλο “αδελφό”. Μπορεί να έχουν διαφορετικές πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ο Τεκτονισμός όμως δεν συνδέεται με καμία πολιτική ή θρησκευτική κοσμοαντίληψη. Αρκετά σημαντικά πρόσωπα της παγκόσμιας και της ελληνικής ιστορίας ήταν Τέκτονες.

Εν κατακλείδι ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ… Είναι πραγματικά ένα σύστημα ηθικής, καλυπτόμενο δι’ αλληγοριών και καταδεικνυόμενων δια συμβόλων, το οποίο βοηθά τον Άνθρωπο να βελτιώσει την επικοινωνία του με τον πνευματικό του φορέα, με την κοινωνία της οποίας είναι μέλος και την ίδια του την οικογένεια. Συλλέγει κάτω από την ομπρέλα του ανθρώπους με ποίκιλες πεποιθήσεις, προερχόμενους από διαφορετικά έθνη και διαφορετικές τάξεις χωρίς διάκριση, διατηρώντας τη μόνη, ευγενή διάκριση, να δέχεται “όποιον μπορεί να εργαστεί καλύτερα και να συν-ταιριάξει καλύτερα”.